Μονάδα SFP OLT

Τυποποίηση SFP:
Οι πομποδέκτες SFP ρυθμίζονται από μια πολυμερή συμφωνία (MSA) μεταξύ ανταγωνιστικών κατασκευαστών. Το SFP έχει σχεδιαστεί σύμφωνα με τη διασύνδεση GBIC, επιτρέποντας μεγαλύτερη πυκνότητα θύρας (ο αριθμός των πομποδεκτών ανά ίντσα στο πλάι της μητρικής πλακέτας) από το GBIC, οπότε το SFP ονομάζεται επίσης "μίνι-GBIC". Ο σχετικός πομποδέκτης μικρών συσκευασιών (πομποδέκης SFF) είναι μικρότερος σε μέγεθος από το SFP, αλλά το SFF συγκολλείται στη μητρική πλακέτα ως συσκευή μέσω της οπής αντί να εισάγεται στην υποδοχή της πλευρικής κάρτας.
Οι πομποδέκτες SFP έχουν μια ποικιλία διαφορετικών τύπων μετάδοσης και υποδοχής. Οι χρήστες μπορούν να επιλέξουν τον κατάλληλο πομποδέκτη για κάθε σύνδεσμο για να παρέχουν την "οπτική απόδοση" που μπορεί να επιτευχθεί με βάση τους διαθέσιμους τύπους ινών (όπως ίνες πολλαπλών ινών ή μονής λειτουργίας). Οι διαθέσιμες μονάδες οπτικών SFP χωρίζονται γενικά στις ακόλουθες κατηγορίες: μήκος κύματος 850Nm/550m απόσταση MMF (SX), 1310Nm μήκος κύματος/10km απόσταση SMF (LX), 1550Nm μήκος κύματος/40km απόσταση XD, 80km απόσταση ZX, EX ή EZX με απόσταση από απόσταση 120 χιλιόμετρα και DWDM. Ο πομποδέκτης SFP παρέχει επίσης μια διασύνδεση καλωδίου χαλκού, έτσι ώστε οι συσκευές υποδοχής που έχουν σχεδιαστεί κυρίως για επικοινωνία οπτικών ινών να μπορούν επίσης να επικοινωνούν μέσω καλωδίων δικτύου UTP. Υπάρχουν επίσης πολυπλεξία διαίρεσης μήκους κύματος (CWDM) και "αμφίδρομη" (1310/1490NM μήκους κύματος προς τα πάνω/προς τα κάτω) SFP.
Οι εμπορικοί πομποδέκτες SFP μπορούν να παρέχουν ποσοστά μέχρι 4,25 g BPS. Αρκετές μορφές συσκευασίας των 10 Gbps πομποδέκτες είναι XFP και μια νέα παραλλαγή "SFP+" η οποία είναι βασικά η ίδια με τη συσκευασία SFP.